O simboličkoj konfuziji Trnjanskih kresova

Takozvani Trnjanski kresovi ogledni su primjer logičke nekoherentnosti, vrijednosne pogubljenosti i nesvjesne parareligijske dogmatičnosti domaćeg progresivnog pokreta. 

Radi se o čudnoj, naizgled partizanskoj proslavi, no ako zavirimo ispod celofana progresivno-regresivnih crvenih petokraka, vidimo i dašak neopoganštine, u kojoj grupe ritualno plešu oko zapaljene vatre. Nalik je to na stare poganske obrede, posebice one kod germanskih plemena, kod kojih je šuma bila sveto mjesto u kojoj prebivaju duhovi, vatra sredstvo pročišćenja, a ples dio zahvale božanstvima i pseudomolitve. 

Dakle, osim marksističkog celofana, vidimo prizvuk panteizma, koji možemo primijetiti i u općenitom aktualnom eko-fanatičnom pokretu. Da bi stvar bila čudnija, u pravilu se daju primijetiti i zastave s duginim bojama, kao reprezent seksualno dekadentnog elementa našega doba na koji smo toliko ponosni. 

Pitanje koje iz ovoga proizlazi jest kako je moguće da navedene tri ideologije - dakle, jugoslavenski marksizam, neopoganstvo i seksualna revolucija - mogu prebivati na istom obredu. Znamo kakav je bio odnos jugoslavenskog totalitarizma spram seksualnih manjina, znamo da je Marx religijski refleks, pa i onaj poganski nazivao izmišljotinom kojom se buržoazija čuva, a znamo i da su mnoge ideološki srodne udruge ovoga performansa nakačene na režimske izvore financiranja, nerijetko i od kapitalističkih milijarderskih moćnika. 

Radi se o svojevrsnoj sinkretičkoj konfuziji - spoju nespojivog, gdje simboli i geste koje su u svojoj izvornoj naravi međusobno nespojive, zajedno egzistiraju u ritualnom aktu čija forma je važnija od sadržaja ili konzistentnosti. Nije dakle toliko važno što pojedini simbol znači, nego kakvu emocionalnu rezonanciju proizvodi. Nije važna istina, već homogenizacija oko identiteta Progresivca, sa svim elementima koje ta ideologija trenutno nameće.

C. G. Jung, uočivši povratak arhetipskih slika i nesvjesne religioznosti kroz nove ideologije, rekao je da gdje god se religiozni instinkt potisne, on se vraća u zamaskiranom, često destruktivnom obliku, a upravo se to događa na današnjem Zapadu. U Trnjanskim kresovima, kao i u mnogim suvremenim ritualima progresivne provenijencije, nailazimo na kompenzaciju duhovne praznine, gdje različite ideologije služe kao fragmentarni nadomjestci izgubljenog smisla.

#SapereAude